AMERIČKI KNJIŽEVNICI

Henri Miler (engl. Henry Valentine Miller) (26. decembar 1891. - 7. jun 1980.) je bio američki književnik i, uz Hemingveja, jedan od najznačajnijih američkih pisaca dvadesetog veka. Detinjstvo i ranu mladost proveo u Bruklinu. Shvativši da akademski život nije ono što ga privlači, radio je kao taksista i bibliotekar kako bi se prehranio. Veliki ženskaroš i idealista, 1917. godine ženi se prvom od pet žena koliko je imao, Beatrisom Silvas Vikens. Nalazi posao u „Vestern Junion“ telegrafskoj službi, gde dolazi u dodir sa pisanjem. Milerov šef je jednog dana došao na ideju da bi neko trebao da napiše knjigu o kuririma. Miler se prihvatio posla i tako je nastala njegova prva knjiga Sklopljena krila. Kurirska karijera trajala je četiri godine, kada je sa svojoj drugom ženom, Džun Edit Smit Mensfild, taksi vozačem, 1928. godine otišao na proputovanje kroz Evropu. Bračne razmirice postale su nepremostive, pa je Miler 1930. godine ostavio ženu i otišao u Pariz. Deceniju pre Drugog svetskog rata, proveo je, uglavnom boemski, u "gradu svetlosti" gde je radio kao novinar i gde je napisao više od 36 knjiga i drugih dela. Ovde je objavio i svoje najpoznatije knjige. Prva - Rakova obratnica - govori o njegovim iskustvima o doživljajima u Parizu, a objavljena je 1934. godine. Zatim: Crno proleće (1936), Jarčeva obratnica (1939), kao i trilogije Ružičasto raspeće (Seksus, Pleksus, Neksus). Takođe je objavio i putopise i drame.

Njegovi radovi ubrzo su postali bestseleri. Posle 1939. godine, napustio je Pariz i preselio se Grčku gde je boravio šest meseci. Vrativši se u Ameriku, počeo je da piše o svojim putovanjima.

Napisao je čuveni putopis iz Grčke Kolos iz Marusija (1941), Mirni dani na Klišiju (1956), kao i nekoliko lirsko-autobiografskih zapisa: Veliki jug i narandže Hijeronimusa Boša (1957), (1962), Grčka sa crtežima Ane Pur (1964).

Čarls Bukovski (16. avgust 1920 - 9. mart 1994) američki pesnik, pripovedač i romanopisac danas se smatra jednim od najuticajnijih pisaca bitničke generacije (engl. beet generation). Ostaće upamćen po svom eksplicitnom, sirovom, ponekad čak vulgarnom književnom izrazu i svojim pričama o simpatičnim gubitnicima sa margina američkog društva.

Biografija
Čarls Bukovski se rodio kao Hajnrih Karl (Henri Čarls) Bukovski Mlađi u Andernahu, u Nemačkoj.Njegov otac Henri Bukovski bio je američki vojnik, a majka Katarina Fet Nemica. 1922 godine porodica Bukovski se seli u Ameriku u Los Anđeles, grad u kome će Bukovski provesti najveći deo svog života.

Bukovski je odrastao u vreme ekonomske depresije koja je zahvatila Ameriku između dva svetska rata. Njegov strog i dominantan otac često je ostajao bez posla, a svoje nezadovoljstvo i frustraciju najčešće je iskaljivao na dečaku redovno ga maltretirajući, o čemu će Bukovski pisati u svom romanu "Ham on Rye". Adolescentske akne koje su ostavile ožiljke na njegovom licu samo su doprinele da se još više oseća kao gubitnik i osobenjak. Pokušavajući da se zaštiti od traumatične stvarnosti, Bukovski se rano okreće alkoholu, ali i knjigama. Kao srednjoškolac mnogo čita, a posebno voli dela Ernesta Hemingveja, Sinklera Luisa, Karsona MekKulersa i D.H. Lorensa. Po završetku srednje škole upisuje gradski koledž u Los Anđelesu i pohađa kurseve novinarstva i književnosti, želeći da postane pisac.

Napušta koledž i odlazi od kuće 1941. godine posle jedne od svađa sa ocem koji mu je, pročitavši neke od njegovih priča, izbacio sve stvari iz kuće. Ne želeći da se priključi američkoj vojsci, Bukovski u ratnim godinama živi gotovo kao beskućnik i skitnica putujući Amerikom i povremeno odrađujići sitne poslove kako bi zaradio nešto novca. 1944. godine časopis „Stori“ objavljuje njegovu priču "Aftermath of a Lenghty Rejection Slip". Bukovski odlazi u Njujork u nameri da se izdržava isključivo od pisanja ali prolazi potpuno nezapaženo. Razočaran, uskoro se vraća u Los Anđeles.

1947. godine upoznaje Dženet Koneli Bejker, ženu deset godina stariju od njega, takođe alkoholičarku, koja ubrzo postaje njegova ljubavnica i sa kojom će uz manje prekide provesti gotovo čitavu deceniju. U tom periodu Bukovski gotovo sasvim odustaje od pisanja, preživljava radeći slabo plaćene uslužne poslove i sve više tone u alkoholizam. 1952. godine privremeno se zapošljava u pošti gde će provesti naredne tri godine. 1955. godine biva hospitalizovan zbog ozbiljnog unutrašnjeg krvarenja u želucu izazvanog neprekidnim opijanjem. Prekida svoju vezu sa Dženet koja će nekoliko godina kasnije umreti od prevelike doze alkohola i daje otkaz u pošti. Počinje ponovo da piše poeziju. Ženi se Barbarom Frej, bogatom vlasnicom literarnog časopisa "Arlekin". U naredne dve godine, koliko je potrajao ovaj brak, Bukovski radi kao novinar u "Arlekinu" i objavljuje nekoliko svojih pesama u ovom časopisu. Posle razvoda 1958. godine ponovo se zapošljava kao poštanski službenik, a dvanaest godina provedenih na ovom poslu opisaće u svom prvom romanu "Post Office".

Šezdesetih godina njegova karijera pisca napokon kreće uzlaznm tokom. Počinje redovno da objavljuje svoje pesme u malim "andergraund" časopisima. Svoju prvu zbirku pesama "Flower, Fist and Bastial Wail" Bukovski objavljuje 1959. godine. Knjiga je imala tridesetak strana i štampana je u samo dvesta primeraka. 1960. godine upoznaje vlasnika nezavisne izdavačke kuće "Outsider" Džona Veba. 1963. godine dobija nagradu "Outsider of the Year", a pojavljuje se i njegov prvi intervju u književnom časopisu "Chicago Literary Times". Upoznaje Frensis Smit sa kojom će prvesti par godina i dobiti ćerku Marinu. Njegova prva zbirka priča " All Assholes in the World and Mine" objavljena je 1966. godine. Uskoro objavljuje zbirke pesama "At Terror Street and the Agony Way" (1968) i "The Days Run a Way Like wild Horses ower the Hill" (1969). Piše svoje kolumne pod nazivom "The Notes of the Dirty Old Man" u časopisima "Open City" i " Los Angeles Free Press" koje će kasnije biti objavljene u knjizi istog naziva. Postaje sve poznatiji u neformalnim književnim krugovima a beleži i svoja prva javna čitanja poezije.

1970 godine Čarls Bukovski definitivno daje otkaz u pošti kada mu vlasnik izdavačke kuće "Black Sparrow Press" Džon Martin nudi mesečnu stipendiju od sto dolara kako bi se u potpunosti posvetio pisanju. Iste godine upoznaje Lindu King, pesnikinju i vajarku, sa kojom će provesti nekoliko vrlo burnih godina i piše svoj prvi roman "Post Office". Tokom sedamdesetih godina piše neka od svojih najpoznatijih dela i stiče zavidnu popularnost ali i dalje važi za "andergraund" pisca čija dela objaljuju mali , nezavisni izdavači uglavnom na zapadnoj obali. Verovatno zbog svog sirovog, ponekad čak vulgarnog književnog izraza i buntovničkog stava prema establišmentu uglavnom biva ignorisan od strane zvaničnih književnih i akademskih krugova. Široj javnosti postaje poznat 1973 godine posle prikazivanja dokumentarnog filma "Bukovski" reditelja Tejlora Hačforda. U narednim godinama dosta putuje i pojavljuje se na mnogim književnim večerima i festivalima širom Amerike i Evrope. Stiče zavidnu popularnost među čitalačkom publikom naročito u evropskim zemljama.

1976 godine upoznaje Lindu Li Bejli ,vlasnicu restorana zdrave hrane 25 godina mlađu od njega, kojom će se oženiti 1985 godine i njegov život poprima mirniji tok. Ostatak života Bukovski će provesti u predgrađu San Pedro u lepo uređenoj kući sa bazenom. Vozi crni BMW, otkriva sve prednosti računara, uživa slušajući klasičnu muziku u društvu svojih mačaka i naravno i dalje piše. Druži se sa glumcem Šonom Penom, a grupa "U2" mu posvećuje pesmu na svom koncertu u Los Anđelesu. 1983 godine snimljen je italijanski film "Priče o običnom ludilu" sa Benom Gazaraom i Ornelom Muti u glavnim ulogama po istoimenoj zbirci priča Čarlsa Bukovskog. Bukovski piše i scenario za film "Barfly" koji je snimljen 1987 godine sa Mikijem Rurkom I Fej Danavej u glavnim ulogama. 1992 godine izlazi iz štampe zbirka pesama " The Last Night of the Earth Poems", poslednja knjiga objavljena za života ovog pisca.

Čarls Bukovski je umro 9 marta 1994 godine od leukemije. Sahranjen je u "Grean Hills" memorijalnom parku blizu njegove kuće u San Pedru.

Danas su veoma popularni i njegovi romani:
-Holivud,
-Bludni sin,
-Žene,
-Zabeleške starog pokvarenjaka,
-Palp,
-Šekspir ovo nikad nije radio i drugi,

kao i zbirke kratke proze
-Đavo je bio vruć,
-Priče o običnom ludilu,
-Fotografije iz pakla,
-Ljubav i ludilo u LA...

Izbor iz bibliografije

Poezija
-"2 by Bukowski" (1967)
-"A Love Poem" (1979)
-"Africa, Paris, Greece" (1975)
-"All the Assholes in the World and Mine" (1966)
-"Another Academy" (1970)
-"At Terror Street and Agony Way" (1968)
-"Burning in the Wather, Drowning in the Flame: Selected Poems 1955-1973 (1974)
-"Cold Dogs in the Courtyard" (1965)
-"Confessiones of the Man Insane Enough to Live with Beasts" (1965)
-"Crucifix in Deathhand:New Poems, 1963-1965 (1965)
-"Dangling in the Tournefortia" (1981)
-"Fire Station" (1970)
-"Flower, fist and the Bestial Wail" (1959)
-"Grip the Walls" (1964)
-"If We Take..." (1969)
-"It Catches My Heart in His Hands: New and Selected Poems, 1955-1963 (1963)
-"Legs, Hips and Bahind" (1978)
-"Longshot Poems for Broke Players" (1962)
-"Love is Dog from the Hell: Poems 1974-1977 (1977)
-"Love Poems for Marina (1973)
-"Maybe Tomorrow" (1977)
-"Me and Your Sometimes Love Poems" (1972)
-"Mockingbird, Wish Me Luck" (1972)
-"Night‘s Work" (1966)
-"On Going Out to Get the Mail" (1966)
-"Play the Piano Drunk Like Percussion Instrument Until the fingers Begin to Bleed a Bit" (1979)
-"Poems Written before Jumping out of an 8-story Window (1968)
-"poems and Drawings (1962)
-"Run with the Hunted" (1962)
-"Scarlet" (1976)
-"Sparks" (1983)
-"The curtains are Waving" (1967)
-"The Days Run Away like Wild Horses over the Hills" (1969)
-"The Flower Lover" (1966)
-"The Genius of the Crowd" (1966)
-"The Girls" (1966)
-"The Last Generation" (1982)
-"The Last Nights of the Earth Poems (1992)
-"The Roominghouse Madrigals:Earli Selected Poems, 1944-1966 (1988)
-"To Kiss Worms Goodnight" (1966)
-"True Srory" (1966)
-"War All the Time:Poems, 1981-1984 (1984)
-"Weather Report" (1975)
-"While the Music Played" (1973)
-"Winter" (1975)
-"Sifting trough the Madness for the Word, the Line, the Way" (2003)

Proza
-"Notes of a Dirty Old Man (1969)
-"Post Office" (1971)
-"Madness" (1972)
-"South of no North:Stories of the Buried Life (1973)
-"Factotum" (1975)
-"Women" (1978)
-"Ham on Rye" (1982)
-"Horsemeat" (1982)
-"Bring Me You Love" (1983)
-"Hot Water Music" (1983)
-"Barfly" (1984)
-"There‘s No Business (1984)
-"Hollywood" (1989)
-"Pulp" (1994)

Emili Elizabet Dikinson (Amherst, Masačusets, 10. decembar 1830. - 15. maj 1886.) je bila američka pesnikinja.

Smatra se jednom od najvećih američkih pesnikinja. Kao devojka zbog zdravstvenih problema veći deo vremena provodi u kući neprestano čitajući knjige i pišući pesme. Za svog života objavila je samo 7 pesama, ali nakon njene smrti među njenim privatnim stvarima pronalazi se kolekcija od preko 1000 pesama od kojih mnoge nisu bile završene. Njene pesme odlikuju se prepoznatljivim, unikatnim stilom, sa neverovatnim darom za reči, objedinjujući kombinaciju prefinjenog osećaja i vrhunskog intelekta. Inspiraciju za svoja dela pronalazila je u Bibliji, Šekspirovim delima i klasičnoj mitologiji.

Umrla je u 56. godini života, 15. maja 1886 godine. Kompletirana i uređena kolekcija svih njenih pesama prvi put je objavljena 1890. godine u Bostonu četiri godine posle njene smrti.